Навистина многу време треба за подготовка на овој леб не сакам веднаш да ве обесхрабрам, но крајниот резултат ќе ве развесели. Овие лепчиња ги замрзнувам така да имам подолг период, а квалитетот е ист.
Во сад измешајте 1 чаша млака вода со 1 чаша пченично брашно.
Ова ќе ви биде основа или стартер од кој подоцна ќе се создаде некој вид на квасец за идното лепче. Мешавината, замотана во некој чаршав или крпа, треба да отстои 24 часови на собна температура, по можност на некое потемно место. Најидеално за овој период од годината е стартерот да го чувате во некое плакарче во кујната, кај што готвите или да го затворите во рерна (нормално, да не биде вклучена). Преку лето е полесно – каде и да го оставите (но да нема провев) може да скисне. По 24 часа квасот би требало да биде скиснат и да наликува на активен квасец.
По завршување на оваа фаза во длабок сад го мешаме пченкарното, рженото и јачменовото брашно правиме мал вулкан и во него додаваме мед, маслиново масло, една лаж. шеќер, една лаж.сол, сушената мајчина душичка, жалфија и лаванда и на крај квасот. Сето го замесуваме со 500мил млака вода.
Откако убаво ќе го замесите, лепчето чувајте го исто како стартерот цели 24 часови. Преку лето убаво е да го поклопите со влажни крпи. Во зима никако не оставјте го покрај парно или друго грејно тело затоа што ќе го исушат, а тоа не ви е целта. Јас од тестото направив мали погачки некако полесно е за печење и за одмрзнување. Лепчињата ги печеме на 220 степени половина час,  а потоа намалуваме на180степени уште 20минути.

Фотографиите во овој рецепт се авторски фотографии.

Лиценца: Сите права се задржани